Architect en socioloog Mári Glas (1968) buigt zich over noodlijdende vraagstukken in wetenschap en samenleving. Onder zijn redactie schrijven zijn (half)zussen Rémi ('55), Lis ('57), Mila ('68) en Ira ('83) Glas op hun Eigen Wijze met hem mee, over zelfgekozen onderwerpen. Waar het langer moet, laten zij hun ideeën rijpen op eikenhout en vullen hun eigen blogs hiermee. Waar het korter kán schenken zij hieruit gezamenlijk een Glaasje, van maximaal 300 milliliter, oftewel 300 woorden. Proost!


vrijdag 27 januari 2017

Biologisch: dáárom is geen reden!

Onlangs raakte ik aan de praat met een boer.
Schapen had hij, en (125!) koeien, maar óók gewassen.
Een gemengd bedrijf, zoals vroeger.
Omdat hij er artistiek uitzag (lang haar) en zachtaardig uit zijn ogen keek, zag ik hem per abuis aan voor een biologische boer.
Maar toen ik opmerkte dat ik uitsluitend biologische melk kocht, vroeg hij abrupt, op nogal scherpe toon: “Waaróm?!”.

Daar sta je dan: met je goeie gedrag én je mond vol tanden.
Oprecht doordróngen van de noodzaak om biologische melk te drinken.
Of liever: géén (maar wat doe je dan in de koffie?!).

Bij wijze van second best drink ik melk van koeien met horens.
Want, anders dan haar of nagels, zijn koeienhorens levende lichaamsdelen (zie afbeelding).


Koeienhoorn, doorsnede 

a) slijmvlies voorhoofdsholte 
b) bot 
c) bloedvatenrijk en 
pijngevoelig beenvlies 
d) lederhuid 
e) opperhuid. Zie ook WUR


Horens spelen onder meer een rol bij de stofwisseling, oriëntatie, evenwicht, waarnemingsvermogen, assertiviteit en kuddegedrag.
Een koe zonder horens lijkt dus op een kip zonder kop.
Maar voor de biologische melk van reguliere supermarkten zijn horens helaas een brug te ver.*

Overvallen door de vraag van de boer, zocht ik dus koortsachtig naar andere redenen.** 
“Omdat biologische koeien een beter leven hebben”, mompelde ik.
“Onzin”, verklaarde de boer, “mijn koeien hebben een geweldig leven. Ik heb de modernste melkmachine. Ze worden gemolken wanneer het hen uitkomt en lopen nóóit met overvolle uiers”.
“Biologische koeien mogen naar buiten?”, probeerde ik.
“Lekker is dat”, zei de man, “heb jij wel eens urenlang in de brandende zon in een weiland gestaan? Of in de striemende regen?”.
Hier had ik, zelfs als hardnekkig “buitenmens”, niet van terug.

“Maar het landschap...”, protesteerde ik zwakjes.
Dáár had ik een puntje, volgens de boer.
Maar je kan niet alles hebben, nietwaar?

Leermomentje.
Ook voor mijn broer, die invloedrijker(!) voorstanders van de reguliere landbouw met de door henzelf gepropageerde middelen (rationele argumenten!) van repliek wil dienen.

Mila Gras-Glas (1968)

* In biologische supermarkten wordt onder meer Demeter-melk verkocht, van koeien die hun horens wél mogen houden.
** Geen zorgen: ze zijn er! Voor de strenge eisen waaraan biologische veehouders moeten voldoen, zie bijvoorbeeld skal


Geen opmerkingen:

Een reactie posten