Architect en socioloog Mári Glas (1968) buigt zich over noodlijdende vraagstukken in wetenschap en samenleving. Onder zijn redactie schrijven zijn (half)zussen Rémi ('55), Lis ('57), Mila ('68) en Ira ('83) Glas op hun Eigen Wijze met hem mee, over zelfgekozen onderwerpen. Waar het langer moet, laten zij hun ideeën rijpen op eikenhout en vullen hun eigen blogs hiermee. Waar het korter kán schenken zij hieruit gezamenlijk een Glaasje, van maximaal 300 milliliter, oftewel 300 woorden. Proost!


woensdag 18 januari 2017

Onderwijs relativeren? Dát durf ik niet!

Peter de Waard hekelt de “obsessie met onderwijs” van politieke partijen.*
Onderwijs draagt volgens hem niet “per se” bij aan welvaart en economische groei.

Dit moet wel waar zijn, want de journalist bevindt zich in eminent gezelschap.
Zo is er volgens Harvard-econoom Lant Pritchett “geen greintje bewijs” dat “meer onderwijs leidt tot hogere groei”.
Daarbij leidt onderwijs, volgens Cambridge econoom Ha-Joon Chang, “hoogstens tot een rijker en onafhankelijker leven”.
Terwijl groei het hoogst bereikbare is.
Economisch, welteverstaan!
Verder stelt Chang dat er in groeiende(!) economieën juist behoefte is aan laaggeschoold dienstverlenend werk.

Hier is weinig tegenin te brengen.
In Global Cities zoals Londen dient een – grotendeels onzichtbare en voornamelijk uit zwaar onderbetaalde immigranten bestaande! – vloeibare onderklasse de, steeds excessiever wordende, behoefte aan diensten van de financiële elite.

Terwijl onderwijs van oudsher juist het domein van de middenklasse is.
In het bijzonder van de sociale stijgers.
Nu wil het geval dat global cities helaas niet zitten te springen om sociale stijgers.
In de woorden van een Engelse cartoonist:
Sorry folks! The social ladder is temporarily out of order.
Wel staat goed onderwijs aan de basis van een waarachtige meritocratie.
De kern ervan is immers dat toelatings- en examencriteria objectief zijn.
Voor de gevestigde orde een lastige hobbel om te nemen, maar voor de – bij voorkeur dienende! – onderklasse ronduit onwenselijk.
De Waards artikel eindigt als volgt:
Onderwijs is maatschappelijk gezien een groot goed, puur economisch is een land vol academici niet beter af. Wie 'onderwijs, onderwijs, onderwijs' roept, moet ook die relativering durven maken.
Durven?!
Durven is een heerlijk woord; Als je durft zoals het hoort. Weet je wat je durven moet? Al wat eerlijk is en goed. En als iemand je iets vraagt; Wat de naam van laagheid draagt; Zeg dan, wat er ook geschiedt; Frank en vrij: dát durf ik niet!**
Mári Glas (1968)

* Uit de Volkskrant, 26-10-2016, p31.

** Klassiek poëzie-album-versje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten