Mensenmens: volgens Nico Dijkshoorn (DWDD, 14-11-18)
moet dat woord er uit.
Helemaal eens!
Bij 'mensenmens' stel ik me persoonlijk
iets ontzettends voor.
Klef, kwezelig,
zemelig, beperkt, maar desondanks (irritant, jaloersmakend) superieur.
Maar je zou het niet moeten willen!
Al is het maar
omdat mensenmens - denk aan: 'leuk méns' - voor mannen
niet wordt gebruikt.
Wat mannen niet
past, past niemand!
Mensenmens.
'Ik wil iets
leuks doen met mensen'.
'De wéreld?
Mwaah, boeit mij persoonlijk niet zo, ík houd van ménsen...'
Zoiets.
Mét het woord
mag van mij het hele type eruit.
Nee, dan De Buitenmens!
Altijd een
plekje bij het raam.
Steevast naar buiten in
de lunchpauze.
Vooral veel fietsen, kanoën, klimmen, schaatsen, tuinieren, wandelen, zeilen.
Met de natuur
als onafscheidelijke metgezel!
Maar De
Buitenmens heeft het tij niet mee.
Want het ene
buiten is het andere niet.
Gewoon een beetje frisse lucht is niet genoeg.
Als je 't zo bekijkt
stelt de buitenmens onredelijk hoge eisen.
Zo valt zelfs
een pretpark (ongeacht de wachttijden, buiten) niet binnen de ...eh buitencategorie.
De echte
'Buitenmens' heeft dan ook iets chics.
Niet zomaar een
zwerver, niet zomaar buiten, maar Een Buiten.
Helaas ben ik een Buitenmens zonder Buiten, een beklagenswaardige categorie...
Iets anders:
bestaan er, serieus, 'Binnenmensen'?!
'Mag ik van jou,
in de categorie 'Ontzettend', de Bínnenmens?'
 |
| 'Hee... volgens mij ben ik vandaag en gisteren niet naar buiten geweest'. Cartoon verkregen via internet. |
De Binnenmens
mijdt alles wat natuurlijk is.
Temperatuur-wisselingen,
pissebedden, wind, water (koud!) en wrijving.
Hooguit 'een
terrasje pikken', mits in de zon!
 |
| Fokke & Sukke moeten meer buiten spelen: 'Maar het blijf lastig'... 'Die zon op je beeldscherm' Cartoon verkregen via internet |
Toegegeven: soms is het heerlijk toeven met een dekentje op de bank.
Maar uitsluitend in contrast met buiten!
Helaas leiden alle wegen, anno nu, naar binnen.
Neem die eerdergenoemde lunchpauze.
Die is te kort om het gemiddelde 'Brainpark' te voet te verlaten.
Waar zijn de bomen?
Waar is de lucht?
Naar 'buiten' mág toch geen lúxe zijn?
Mila Glas (1968)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten