Architect en socioloog Mári Glas (1968) buigt zich over noodlijdende vraagstukken in wetenschap en samenleving. Onder zijn redactie schrijven zijn (half)zussen Rémi ('55), Lis ('57), Mila ('68) en Ira ('83) Glas op hun Eigen Wijze met hem mee, over zelfgekozen onderwerpen. Waar het langer moet, laten zij hun ideeën rijpen op eikenhout en vullen hun eigen blogs hiermee. Waar het korter kán schenken zij hieruit gezamenlijk een Glaasje, van maximaal 300 milliliter, oftewel 300 woorden. Proost!


woensdag 14 november 2018

Geef ons heden goed(!) dagelijks brood...

Geen dieet viel bij mij zó in de smaak als het anti-koolhydraten dieet van arts Kris Verburgh.
Als je erover nadenkt is dat best gek.
Je mag geen brood meer eten, en geen aardappelen.
Ik was nota bene vegetariër! 
Veel bleef er niet over...
Maar ik omarmde dit dieet en verloor vijftien kilo.
Alles beter dan brood en aardappelen!

Die piepers hingen me als puber al de keel uit.
Mijn moeder kon niet erg goed koken, vandaar.
Of liever gezegd: ze kon uitstekend kóken (letterlijk), maar méér ook niet...

Dan het brood.
Die kleffe boterhammen met kaas in de pauze op school!
Al rond 1980 was het gangbare brood behoorlijk... vies.
Mijn dochter bewaart het en gooit het thuis in het tosti-ijzer.
Gelukkig gelooft de moderne jeugd niet meer in het noodlot.

Toch vormden brood en aardappelen eeuwenlang ons basisvoedsel.
Je zou bijna vergeten dat brood ontzettend lekker kan zijn.
Je kunt het natuurlijk zelf bakken.
Maar die truien uit de winkel, dát is ook niets meer...
Zo blijf je bezig!
Je kunt niet alles zelf doen...

Vroeger hadden we gewoon bakkers, om voedzaam, stevig én smakelijk brood te bakken.
Bakker zijn er natuurlijk nog steeds, maar ook hun brood komt uit de fabriek.

Wie betaalt kan, bijvoorbeeld in een goed restaurant, heerlijk brood eten, bij het eten.
Er is zelfs een super (één!) die betaalbaar, maar heerlijk speltbrood bakt.
Maar bij een 'broodjuwelier' - heel brood 7,50! - zul je mij niet zien.

Kortom: het overgrote deel van het hedendaagse aanbod smaakt nergens naar, zelfs bij de bakker.
Het is letterlijk gebakken lucht – gaten vallen erin – of gewoon sponzig.

Eigenlijk is het net als met die harvesters die onze bossen plat maaien.
Als we de machines kúnnen gebruiken dan dóen we het ook.
Met alle gevolgen van dien.
Vooruitgang!

Mila Glas (1968)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten