Eet u weleens supermarktjam?
Mij niet gezien:
kilo’s suiker, en een bijsmaak op de koop toe.
In onze tuin groeien gelukkig genoeg bessen en vruchten!
Supermarktbrood
smaakt ook al nergens naar, constateerde ik eerder.
Zelf bakken dan maar!
Maar moderne
heteluchtovens zijn eigenlijk niet erg geschikt voor brood.
Een stenen oven is
beter: gaan we zelf bouwen, hartstikke leuk!
Dan de appels.
Supermarktappels
zijn enkele dagen na aankoop beurs.
Totdat ze maximaal
winst opleveren gaan ze de koelcel in, mits niet geëxporteerd natuurlijk.
Onze appelbomen
groeien al goed!
Koopt u weleens een grote-keten-breisels?
Dun garen, maar gebreid
met pen tien: zit geen warmte in!
De vaak slordig
gesponnen wol overleeft de eerste wasbeurt vaak niet: als je trui niet met de
helft krimpt, dan pluist ie wel.
Mijn degelijke en
warme truien brei ik dus lekker zelf, met zorgvuldig geselecteerde wol...
Over spijkerbroeken
schreef De Correspondent een interessant stuk.
Zelfs prijzige
klassiekers van aloude merken slijten nu veel sneller dan hetzelfde model
pakweg dertig jaar geleden.
Zelf maken dan maar?
Van
naaimachines krijg ik helaas de zenuwen, maar maatwerk is voor mij te duur.
Hier loop ik dus
tegen een probleem aan.
Ik vergeet de
meubels.
Betaalbare meubels van slechte materialen beschadigen snel.
Betaalbare meubels van slechte materialen beschadigen snel.
Designklassiekers zijn zowel degelijk als peperduur.
Wel brengen ze tweedehands hetzelfde op, of zelfs meer.
Wel brengen ze tweedehands hetzelfde op, of zelfs meer.
Zelf maken dan maar?
Om iets degelijks te
maken wat ook nog mooi is heb je helaas peperduur gereedschap nodig, en vergeet
de cursus niet.
Toch lijkt ‘zelluf
doen’ steeds vaker nodig.
Tenzij we rijk
genoeg zijn voor zowel(!) broodjuwelier, maatkostuum, ambachtelijkheid als(!) personal assistent.
Wie arm is, maar mét
wat tijd en een lapje grond, komt ook een heel eind.
Ziedaar het lot van the working poor: tijd noch geld, en aldus veroordeeld tot rotzooi.
Mila Glas (1968)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten