Architect en socioloog Mári Glas (1968) buigt zich over noodlijdende vraagstukken in wetenschap en samenleving. Onder zijn redactie schrijven zijn (half)zussen Rémi ('55), Lis ('57), Mila ('68) en Ira ('83) Glas op hun Eigen Wijze met hem mee, over zelfgekozen onderwerpen. Waar het langer moet, laten zij hun ideeën rijpen op eikenhout en vullen hun eigen blogs hiermee. Waar het korter kán schenken zij hieruit gezamenlijk een Glaasje, van maximaal 300 milliliter, oftewel 300 woorden. Proost!


zaterdag 24 september 2016

Snoeien in de monumentenzorg

Minister Bussemaker heeft nog een gaatje in haar begroting.
Voor de zekerheid hebben verstandige coalitiegenoten de onderwijsportemonnee dan ook tijdelijk in de kluis gelegd: "Handjes thuis Jet!".
Want ongelukkig genoeg werd de dramatische positiedaling van Nederlandse universiteiten op internationale ranglijstjes juist vóór de verkiezingen landelijk nieuws.
En nationale verpaupering bestaat pas officieel zodra deze zichtbaar wordt op de internationale ranglijstjes.
Oppassen dus, met onderwijs!

Cultuur dan maar.
Dat merkt geen hond.
Liefst kleine aantallen en natuurlijk zo onopvallend mogelijk.
Om de maatregel een socialistisch sausje te geven zijn deze keer de particuliere eigenaren aan de beurt.
Helaas precies de toch al zo aan banden gelegde bezitters van historische monumenten.*
Gelukkig zijn veel waardevolle gebouwen reeds in het verleden gesloopt, dus met die kleine aantallen zit het wel goed.

Maar toch.
Zijn historische monumenten eigenlijk niet een beetje van ons allemaal?
Om die reden ontstond, in andere tijden, de financiële onderhoudscompensatie.
Want eigenaren van monumenten mogen niet veel, maar moeten van alles.
Per 1 januari 2017 echter wordt de belastingaftrek voor het onderhoud van rijksmonumenten grotendeels afgeschaft.
Tenminste: als het aan minister Bussemaker ligt.

Ik denk aan de weg van Venetië naar Padua, ruim twintig jaar geleden aan weerszijden gemarkeerd door langzaam stervende maar onverminderd beeldschone Renaissance-villa's.
Niemand had het hart ze af te breken, maar geld voor onderhoud was er evenmin.

Door zo radicaal te snoeien in onze financiële onderhoudscompensatie zullen veel tot op heden behouden monumenten vermoedelijk eveneens een langzame en pijnlijke dood sterven.
Onvervangbaar erfgoed dat onze geschiedenis, stadscentra, dorpskernen en zelfs ons landschap markeert.

De laatste tijd hoor je veel over “onze” cultuur, al dan niet met de toevoeging “superieur”.
"Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg"? 
Stamppot, zes uur eten, één koekje bij de thee?!

Mwaah.
Koester tenminste, om te beginnen, ons historisch erfgoed!

Mári Glas (1968)

* Nel Viersen, "Geef eigenaren de ruimte hun monumenten te onderhouden"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten