De
nieuwe Stemwijzer is er.*
Mét
de onvermijdelijke kritiek.
De
Stemwijzer zou niet objectief zijn.
Want
gefinancierd door de overheid, en beïnvloed door “linkse stemwijzersponsors”.**
Toch
schijnen zwevende kiezers zich op de valreep door de uitslag te laten beïnvloeden.
Hoe
erg is dat?
De
Stemwijzer bestaat uit dertig weinig verrassende stellingen.
Wat
je erin stopt, haal je eruit.
Ik
had me de moeite kunnen besparen.
Wat
verwacht ik eigenlijk zelf van een stemwijzer?
Onwillekeurig hoopte ik dat uiteenlopende standpunten van dito politieke partijen – ook de
kleine dus! – worden meegewogen.
Juist
over onderwerpen die zelden de publiciteit halen.
Een
goede stemwijzer verleidt partijen om kleur te bekennen.
Oók
over kwesties die in partijprogramma’s onderbelicht blijven.
Een
goede stemwijzer verleidt eveneens de kiezers:
tot vergelijkend warenonderzoek.
tot vergelijkend warenonderzoek.
Een
objectieve stemwijzer is sowieso een illusie.
Want
verreweg de meeste onderwerpen halen de Stemwijzer niet.
Er
worden dus per definitie keuzes gemaakt.
Net
als in wetenschappelijk onderzoek, waarin het bepalen van de onderzoeksvraag
het halve werk is.
Verontrustend lijkt mij vooral de voorspelbaarheid van de stellingen.
Zonder dat invloedrijke politici of journalisten besluiten dat feiten of gebeurtenissen belangrijk zijn, halen deze immers het nieuws niet.
Zonder dat invloedrijke politici of journalisten besluiten dat feiten of gebeurtenissen belangrijk zijn, halen deze immers het nieuws niet.
En,
blijkt nu, evenmin de Stemwijzer.
Herkauwen met dertig magen dus.
Terwijl koeien genoeg hebben aan zeven.
Draag je een journalist op zijn morele oordeel thuis te laten, dan kunnen er twee dingen gebeuren: óf hij heeft geen flauwe notie van wat belangrijk is om te vertellen,[...] óf hij komt daar alsnog achter op de enige manier die hem nog rest: door het anderen te laten bepalen. Dat betekent in de praktijk: je wordt een spreekbuis van de gevestigde orde.***
Aldus Rob Wijnberg over dwangmatig objectieve journalistiek.
Ja, het is erg om de Stemwijzer als leidraad te nemen.
Want de Stemwijzer blijkt - onbedoeld - een instrument van de macht.
Want de Stemwijzer blijkt - onbedoeld - een instrument van de macht.
Wordt vervolgd.
Mári Glas (1968)
** De Dagelijkse Standaard,
februari 2017
*** Rob Wijnberg, “Waarom
objectieve journalistiek een misleidende en gevaarlijke illusie is”, De
Correspondent, 24 januari 2017.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten