Het
raadsel van de overmaat aan PVV-speerpunten in de nieuwe Stemwijzer is inmiddels
opgelost.*
In
een Volkskrant-interview** met de makers – “kalme, jonge mensen” die
“onverstoorbaar” doorwerken – stelt projectleider Jochum dat de opbouw van een stemwijzer óók wat wil:
Die heeft behoefte aan ‘dramaturgie’. Dertig stellingen is al heel wat, in een tijd van korte aandachtsspannen. ‘Je moet met een aansprekende stelling beginnen en eindigen’ – geen wonder dus dat stelling 1 en stelling 30 afkomstig zijn van de PVV. Juist: van dat haastige A4-tje.
Aansprekende
stellingen?!
Ik noem maar eens zo’n typische PVV-stelling (4):
Belediging van groepen op grond van ras, godsdienst of geaardheid moet niet langer strafbaar zijn.***
Inderdaad,
een drama!
Maar
het woord ‘dramaturgie’ lijkt mij de spreekwoordelijke vlag op de modderschuit
die deze stelling is.
Tenminste:
voor elk fatsoenlijk mens.
In
deze tijd van “korte aandachtsspannen” is er blijkbaar nogal wat nodig om mensen
op het puntje van hun stoel te krijgen.
Wat mij betreft zijn de makers beslist in déze opzet geslaagd.
Maar
kan een stemwijzer die zelfs enkele ongrondwettelijke stellingen bevat - en daarbij in strijd is met universele mensenrechten! - daadwerkelijk dienen als serieuze
leidraad voor zwevende kiezers?
Voor een groep dus die inmiddels bijna de helft van de Nederlandse bevolking uitmaakt?
Ik
volg het niet meer.
Voor
de makers staat inhoud nota bene met stip op één:
Maar wij blijven een baken van inhoudelijkheid. Wij dwingen de partijen met de billen bloot te gaan.**
Aldus projectleider Jochum.
Bovendien blijken zij nadrukkelijk “overtuigd van de noodzaak tot neutraliteit”.**
Anders gezegd: de Stemwijzer is objectief.
Een
controlerend en/of informerend instrument, ongehinderd door persoonlijke
meningen.
“Onverstoorbaar”
als de makers, inderdaad.
Nou ja: hóóguit
gekruid met een snufje ‘dramaturgie’.
Maar
dát is nodig.
Dit vanwege een veronderstelde aandachtsstoornis van het voltallige –
kiesgerechtigde! – Nederlandse volk.
Als
kiesgerechtigde voel ik me beledigd!
Mári
Glas (1968)
* Mári
Glas, “Stemwijzer 2017: instrument van de macht”
**
Toine Heijmans, “Stemwijzer”, uit de Volkskrant, 7 februari 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten