’s Zomers bevrijd ik
veel vlinders.
Niet uit een doosje,
maar uit mijn huis.
Vlinders symboliseren
vrijheid.
En de liefde,
natuurlijk.
Die momenten dat het
leven eventjes helemaal klopt.
Je knippert met je
ogen en het is voorbij.
Een mooi symbool.
Eerst werken: “in je
levensonderhoud voorzien” (rups).
Niet bepaald sexy.
Al die pootjes: brrrrrr.
Maar dan.
Eventjes lijkt álles
mogelijk.
Geuren en kleuren en
vergezichten.
Eerst alleen, de
boel verkennen.
Vervolgens de
liefde.
Eindeloze
rondedansjes om elkaar heen.
Als beschouwer weet
je dan al dat het snel afgelopen zal zijn.
Maar toch: troost.
Een leven van enkele
weken is óók een leven.
En hoe!
Maar wie iets
mooi vindt, wil het in een doosje doen.
Hebben.
Mensen, bedoel ik.
De vlinders.
Om naar te kijken.
Om naar te kijken.
In een glázen doosje, dus.
Dát moment bewaren.
Veel verkopers van ingelijste
vlinderlijkjes hebben - oprecht! - géén idee.
“Néé, als ze
bijvoorbeeld vergast zouden worden, zou ik ze niet verkopen. Dan kun je er toch
niet van genieten? Nee, ik weet niet precies hoe ze worden doodgemaakt. Ze
vallen toch gewoon neer? Ik ga uit van vertrouwen”.
De Keuringsdienst*
werd nergens binnengelaten.
Maar in China
gelukkig wel.
Je pakt een zojuist(!) ontpopte vlinder
beet en vouwt de vleugels zachtjes samen.
Voorzichtig, want er
mag geen voelsprietje beschadigen.
Dát vinden de mensen
niet mooi.**
Ondertussen houd je
het envelopje open, in je linkerhand.
Stopt de vlinder
erin en vouwt het dicht.
Hoe simpel kan het
zijn!
“Je kunt ze hóren”,
zegt de presentator.
Hij houdt zijn hoofd
tegen de krat vól met envelopjes.
Wel honderden.
Die gaan straks de
hele wereld over.
“Hoe lang houdt zo’n
vlinder dit vol?”, vraagt de presentator.
“Maximaal een week”,
zegt de kweker.
Waaruit maar weer
blijkt dat de werkelijkheid altijd nog véél gekker is dan je ooit had kunnen
bedenken.
Mila Gras-Glas
(1968)
* "Keuringsdienst vanWaarde", donderdag 2 februari
** NB: de reden dat kwekers niet wachten met vangen tot vlinders spontaan dood neervallen is onder meer - het scheelt natuurlijk ook voer, ruimte, enzovoort! - dat vlinders bij leven in vrijheid(!) al snel beschadigd raken. Leven in onvrijheid daarentegen is het állerbeste conserveringsmiddel! Evenals de Nederlandse varkens die, na een lange reis, in Italië tot Parmaham worden verwerkt, worden de direct na hun (weder)geboorte gevangen vlinders dan ook vleugellam, zonder daglicht, eten of drinken, vervoerd. Dat houden ze best lang vol: ongeveer een week. Wat een indrukwekkende levenskracht!
** NB: de reden dat kwekers niet wachten met vangen tot vlinders spontaan dood neervallen is onder meer - het scheelt natuurlijk ook voer, ruimte, enzovoort! - dat vlinders bij leven in vrijheid(!) al snel beschadigd raken. Leven in onvrijheid daarentegen is het állerbeste conserveringsmiddel! Evenals de Nederlandse varkens die, na een lange reis, in Italië tot Parmaham worden verwerkt, worden de direct na hun (weder)geboorte gevangen vlinders dan ook vleugellam, zonder daglicht, eten of drinken, vervoerd. Dat houden ze best lang vol: ongeveer een week. Wat een indrukwekkende levenskracht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten