Architect en socioloog Mári Glas (1968) buigt zich over noodlijdende vraagstukken in wetenschap en samenleving. Onder zijn redactie schrijven zijn (half)zussen Rémi ('55), Lis ('57), Mila ('68) en Ira ('83) Glas op hun Eigen Wijze met hem mee, over zelfgekozen onderwerpen. Waar het langer moet, laten zij hun ideeën rijpen op eikenhout en vullen hun eigen blogs hiermee. Waar het korter kán schenken zij hieruit gezamenlijk een Glaasje, van maximaal 300 milliliter, oftewel 300 woorden. Proost!


zondag 5 februari 2017

Wonderschone energie: de windmolen en de snelweg

Natuurlijk ben ik vóór schone energie.
Helaas is het aantal smaken beperkt.

Hoe schoon kan energie eigenlijk zijn?
Wonderschoon!

Wat is wonderschone energie?
Het beperken van de CO2-uitstoot is een noodzakelijke, maar helaas onvoldoende voorwaarde voor wonderschone energie.
Oftewel: schone energie is niet schoon genoeg.

Want wónderschone energie heeft betrekking op het gehéle plaatje.
Wonderschoon betekent immers: héél mooi.
Waarom zouden we met minder tevreden zijn?

Over stuwmeren wil ik het niet eens hebben.
Grotere verwoesting van natuur, (cultuur)historisch erfgoed, leefgemeenschappen en landschap is nauwelijks denkbaar.
Gelukkig hebben we in Nederland helemaal geen bergen.

Zonnepanelen dan?
Op de enorme dakvlakken van megaschuren en bedrijfspanden misstaan ze niet.
Minder "wonderschoon" zijn velden vol met zonnepanelen, in lange rijen.
Onder die panelen ontstaat een dor en droog niemandsland: waardevolle landbouwgrond getransformeerd tot West-Europese woestenij.
Terwijl er zóveel werkeloze daken beschikbaar zijn.

Tot slot windmolens.
Op zichzelf niet eens zo lelijk.
Toch slaat de angst mij om het hart, rijdend door de Flevopolder.
Ziet Nederland er straks zó uit?
De Flevopolder was al wat... onherbergzaam.
Maar wie beschermt de oude, harmonieuze, ongerepte landschappen?

Schaal is alles.
Naast moderne windmolens lijken zelfs monumentale Groningse graanschuren wel tuinschuurtjes.

Maar wat is een mooier koppel dan windmolens en snelwegen?
Qua schaal uit hetzelfde milieu, qua richting daarentegen complementair.*
Naast snelwegen lijkt eventuele windmolenoverlast (geluid, slagschaduw) verwaarloosbaar.

Een linkse politieke partij blijkt al een huwelijk voor te bereiden.*
Helaas is de bruidsschat (grond!) nog te klein.
De vader van de bruid (de overheid, eigenaar van aangrenzende grond) werkt voorlopig onvoldoende mee.

Desalniettemin: langs snelwegen vormen windmolens een aanvulling op het bestaande landschap.
Zo wordt de snelwegenstructuur vanuit de verte leesbaar: 

Denkend aan Holland
Zie ik snelle wegen
Traag door oneindig
Laagland gaan,
Rijen ondenkbaar
IJle molenwieken
Op hooge staanders
Langs kanalen staan**

Oftewel: "in een grootsch verband".

Mila Gras-Glas (1968)

Door mensen aangelegde, grootschalige waterwegen (kanalen) lijken eveneens een geschikte aanleiding voor lintbebouwing van windmolens. Rivieren - oeroude, meanderende landschapselementen - daarentegen niet.
** Vrij naar "Denkend aan Holland", Hendrik Marsman:
Denkend aan Holland Zie ik breede rivieren Traag door oneindig Laagland gaan, Rijen ondenkbaar IJle populieren Als hooge pluimen Aan den einder staan; En in de geweldige Ruimte verzonken De boerderijen Verspreid door het land, Boomgroepen, dorpen, Geknotte torens, Kerken en olmen In een grootsch verband 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten