Architect en socioloog Mári Glas (1968) buigt zich over noodlijdende vraagstukken in wetenschap en samenleving. Onder zijn redactie schrijven zijn (half)zussen Rémi ('55), Lis ('57), Mila ('68) en Ira ('83) Glas op hun Eigen Wijze met hem mee, over zelfgekozen onderwerpen. Waar het langer moet, laten zij hun ideeën rijpen op eikenhout en vullen hun eigen blogs hiermee. Waar het korter kán schenken zij hieruit gezamenlijk een Glaasje, van maximaal 300 milliliter, oftewel 300 woorden. Proost!


zaterdag 3 december 2016

Denemarken: verboden voor onbevoegden

Gated communities zijn gemeenschappen waarin niemand onuitgenodigd binnenkomt.
Dat kan héél overzichtelijk zijn.
Ze zijn er in soorten en maten.
Zo bestaan er (kleinere) lifestyle communities.
Maar vaker is materiële welstand de verbindende factor.
Onbekommerd baden in weelde, zonder gevaar voor jaloezie of hebzucht.

Nieuw is het concept niet.
In de middeleeuwen kon je geen stap buiten je kasteel of vesting zetten zonder aanzienlijke kans om beroofd of zelfs vermoord te worden.

Mét de kloof tussen rijk en arm, verdwijnt gewoonlijk eerst de noodzaak en vervolgens zelfs de behoefte om je af te zonderen achter een toegangspoort.
Wie zou Amsterdam willen inruilen voor een suffe slaapstad vol patsers en/of angsthazen?
Toch neemt het aantal omheinde enclaves de laatste decennia snel toe.
Afkomstig uit de VS, wordt het een wereldwijde trend.

In Europa zie je ze gelukkig niet veel.
Binnen de (Noord-)Europese landen is de grootste ongelijkheid immers verdwenen.
Hoe kan dat eigenlijk?
Zo pláátselijk, in een wereld waarin de ongelijkheid groeit en steeds grotere groepen mensen zelfs stateloos – en dus praktisch rechteloos! – rondzwerven?!

Een documentaire* over het Deense toelatingsbeleid voor asielzoekers licht een tipje van de sluier op.
Wanhopige vluchtelingen worden beklopt, geprikt en eindeloos ondervraagd.
Helaas niet op de ernst van hun problematiek, maar op hun integratievermogen.
Zijn ze (kern!)gezond, lijken ze intelligent, ondersteunen ze “Europese” waarden en normen?
Dán – maar alleen dan! – mogen ze erin.

Denemarken: omheinde lifestyle community.
Maar bovenal een gemeenschap die bijeengehouden wordt door materiële welvaart.
Als een villa met een enorme tuin, waarvan het toegangshek angstvallig gesloten blijft.
Want wát als de behoeftigste dorpelingen elke dág aanschuiven?!

Denemarken: een rijke villa in het noodlijdende dorp dat onze gemondialiseerde wereld geworden is.
Weelderige verzorgingsstaat, “eigen volk eerst”.
Alleen bedienend personeel mag erin, en vanzelfsprekend andere notabelen: genodigden en toeristen.

Denemarken: Lifestyle community.
Verboden voor onbevoegden.

Mári Glas (1968)

* “Suitable”, NTR, NPO Cultura, 1 december 2016


Geen opmerkingen:

Een reactie posten