Architect en socioloog Mári Glas (1968) buigt zich over noodlijdende vraagstukken in wetenschap en samenleving. Onder zijn redactie schrijven zijn (half)zussen Rémi ('55), Lis ('57), Mila ('68) en Ira ('83) Glas op hun Eigen Wijze met hem mee, over zelfgekozen onderwerpen. Waar het langer moet, laten zij hun ideeën rijpen op eikenhout en vullen hun eigen blogs hiermee. Waar het korter kán schenken zij hieruit gezamenlijk een Glaasje, van maximaal 300 milliliter, oftewel 300 woorden. Proost!


zondag 25 december 2016

"It takes a village to raise a child"

Trots en blij geven wij kennis van de geboorte van ons nichtje Gijsje, dochter van onze zus Ira.

Geboortekaartje Gijsje Glas, geboren 24 december 2016 te Rotterdam

Gijsje is de jongste loot aan de “Boom* van Oma Grietje”.
Hoewel Ira wat je noemt een “alleenstaande” moeder is, heeft Gijsje dus al meteen veel familieleden:

De "boom" van Grietje Glas-Hoogerboom, mét Gijsje


Toch worden op geboortekaartjes meestal uitsluitend leden van het kerngezin vermeld: de ouder(s) en eventuele broers of zusjes.
In rouwadvertenties en op rouwkaarten daarentegen worden vaak vele familieleden en soms zelfs vrienden vermeld.

Je weet wat je had, maar niet wat je krijgt?
Eerst maar eens aankijken, die nieuweling?
Voordat wij er met elkaar onze schoudertjes onderzetten?

Een naamsvermelding op een geboortekaartje is niet vrijblijvend.
Hiermee geef je aan dat de pasgeborene óók een beetje jouw verantwoordelijkheid is.

Maar moderne ouders staan er meestal grotendeels alleen voor.
“Wie het kindje krijgt mag het houden”, aldus onze adoptiefbroer Otto. 
Hij noemt zichzelf “realistisch”, heeft naar eigen zeggen “niks met baby’s”, en wil om die redenen niet op het kaartje.

Je zou bijna vergeten dat het kerngezin een relatief moderne uitvinding is.
In voorgaande eeuwen vereiste de opkomende industrialisering steeds meer arbeidskrachten.
Maar de kindersterfte was groot.**
Onder meer omdat arme moeders hun eigen kinderen onvoldoende borstvoeding konden geven.
Vaak werkten ze hele dagen op het land, of zelfs als min, voor ándervrouws kinderen.

Overheden maakten er doelgericht werk van om moeders wat “verantwoordelijkheidsgevoel” bij te brengen.***
Zo ontstond het kerngezin, een doeltreffende productie-eenheid voor menselijk kapitaal.

In het leeuwendeel van de menselijke geschiedenis werden kinderen echter vooral opgevoed door de gemeenschap.
Een van oorsprong Afrikaans gezegde luidt dan ook:
It takes a village to raise a child.
Mijn zus een “alleenstaande” moeder?!
Zij heeft een vader, broer, drie (half)zussen, een trouwe familievriend en drie nichtjes.

Het is hoog tijd voor een nieuw type geboortekaartje!
Wie durft?

Mila Gras-Glas (1968)

* Sal Garim, “De boom van oma Grietje, 28-05-2016
** Sal Garim, “De dode zusjes van oma Grietje”, 28-05-2016
*** Zie ook: Elisabeth Badinter, “De mythe van de moederliefde. Geschiedenis van een gevoel”, 1983

Geen opmerkingen:

Een reactie posten