Architect en socioloog Mári Glas (1968) buigt zich over noodlijdende vraagstukken in wetenschap en samenleving. Onder zijn redactie schrijven zijn (half)zussen Rémi ('55), Lis ('57), Mila ('68) en Ira ('83) Glas op hun Eigen Wijze met hem mee, over zelfgekozen onderwerpen. Waar het langer moet, laten zij hun ideeën rijpen op eikenhout en vullen hun eigen blogs hiermee. Waar het korter kán schenken zij hieruit gezamenlijk een Glaasje, van maximaal 300 milliliter, oftewel 300 woorden. Proost!


woensdag 14 december 2016

Hebben of zijn: zoek de verschillen

Wat is smaak?
Smaak gaat over eten, maar vooral over mode, design, interieur.
“Smaak hebben” betekent: een goede smaak.

Voor socioloog Pierre Bourdieu viel smaak onder cultureel kapitaal.
Soms blijft smaak aan de oppervlakte.
Bijvoorbeeld als je restaurants selecteert op Michelin-sterren of, op advies van kenners, belegt in kunst.
Bourdieu sprak van belichaamd cultureel kapitaal zodra mensen, bijvoorbeeld, kunst- of wijnkenners worden.

Hebben of zijn: een cruciaal verschil.*

Wie “geen smaak” heeft, heeft natuurlijk wél voorkeuren.
Maar helaas niet de voorkeuren van wie ertoe doen.
Want de elite heeft de macht de regels te bepalen.
Ongeschreven, dat spreekt.

Om het voor niet-ingewijden niet té eenvoudig te maken, veranderen van tijd tot tijd de nuances.
Je moet dus “op de hoogte” blijven.
Hiervoor heb je wél het juiste netwerk nodig, sociaal kapitaal genoemd.
Geld (economisch kapitaal) is eveneens handig.

Tot zover alle noodzakelijke, maar op zichzelf onvoldoende voorwaarden voor het hoogst bereikbare, symbolisch kapitaal. 
Oftewel: status, prestige.

Het fijne van symbolisch kapitaal is dat je minder chique, want oppervlakkiger kapitaal (“hebben”) weg kunt moffelen ten gunste van salonfähiger kapitaal: “zijn”, of tenmínste schijnen.
Een leger van (commerciële) adviseurs staat klaar om die laatste hobbel naar – echte of vermeende! – authenticiteit te nemen.

Wie slechts “is” heeft het lastiger.
Want belichaamd cultureel kapitaal (inhoud) leidt niet per definitie tot aanzien.
Verscheen er óóit een sociale huurwoning in de kwaliteitskrantrubrieken** “Binnenkijken”?
Een chique interieur is immers bovenal leeg en veronderstelt (prijzige!) zolders en/of onzichtbare kastruimte.
Terwijl bewaren - hamsteren, 'hoarding' - juist aanbevelenswaardig is voor wie niet telkens alles opnieuw kan kopen.

Heb je geen "goede neus" voor wijn?
Misschien negeer je dure wijnen om geldproblemen te voorkomen.

Kortom: beschik je over onderscheidingsvermogen, maar ontbeer je symbolisch kapitaal?
Dan heb je, hoogstwaarschijnlijk, géén 'smaak'.
In genadeloze yuppentaal: je bent "niemand".

Hebben of zijn: zoek de verschillen.

Rémi Glas (1955)


* Zie ook: Rémi Glas, Moneyfollows merit. Of andersom
** NRC Handelsblad: "Binnenkijken", de Volkskrant: "Binnenkijken bij".

Geen opmerkingen:

Een reactie posten