Echte vriendschap is feestelijk.
Je hart springt op als hun deurklop
klinkt.
Even uit de (onvermijdelijke) dagelijkse
dosis onverschilligheid, onbegrip, middelmatigheid, saaiheid, vooringenomenheid,
fatalisme, goedgelovigheid, benepenheid, kortzichtigheid en lafheid
Voor wie geestelijk nog in leven is,
werkt vriendschap als balsem voor de ziel.
Essentieel is humor: onafscheidelijke
metgezel van de diepste ernst.
Vriendschap is kennen.
Ben je bang dat vrienden jou zullen
doorzien?
Op je hoede zelfs?
Kappen!
Vriendschap is
vruchtbaar.
Volgens de econoom Tomáš
Sedláček komen álle essentiële veranderingen in de wereld voort uit
vriendschap.
Eindelijk brengen
geestverwanten ontluikende ideeën tot wasdom die al een eeuwigheid, met talloos
veel miljoenen, doelloos rondzweven.
Vriendschap is een vorm van liefde.
Je moet een beetje van je vrienden
houden.
Bijvoorbeeld van hun manier van praten,
lachen, lopen, kijken, redeneren of schrijven.
En, bovenal, van de onvermijdelijke
keerzijde van hun mooie eigenschappen.
Want elk voordeel “heb” z’n nadeel.
Kortom: om lastiger kantjes te verdragen
is enige vorm van liefde nodig.
Inclusief een lichamelijk element.
Maar aantrekkelijk of lichamelijk topfit hoeft
een vriend natuurlijk niet te zijn.
Geen zorgen dus als je oud en/of gebrekkig
bent, vaal, zwaarlijvig of uitgezakt.
Vrienden hoeven niet perfect te zijn.
Je wilt ze kennen, zoals ze zijn.
Maar fysieke afkeer is dodelijk.
Want je zit bij elkaar en je praat, urenlang.
Kleed je dus - ook (juist) voor je vrienden - met alle stijl die je in je hebt.
Máák er iets van.
Want vrienden zijn het waard.
Vriendschap is gelijkwaardig.
Hoed je dus, bovenal, voor bereidwillige
hulpverleners.
Voor vrienden dus die zich, al dan niet
“vanuit professionele ervaring”, vol (ogenschijnlijk) begrip boven jou stellen.
Want minachting is dodelijk, voor
vriendschap.
“In nood leert men zijn vrienden
kennen”, zegt men.
Voldoet jouw vriendschap niet aan
bovenstaande voorwaarden?
Dan zullen jouw vrienden jou – op enig,
bij voorkeur ongelegen, moment – lelijk tegenvallen.
Rémi Glas (1955)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten