Honger maakt creatief: het belang van de sjoemelfactor

Als het gaat over dieetadviezen komt het erop aan het kaf van het koren te scheiden.

Zo beschreef ik in “Eten wat je nodig hebt” een tip waar niets tegen in te brengen valt.

Tenminste: totdat je het probeert.

Alvast stoppen met eten, terwijl je nog honger hebt?

Even voorstellen: op maandag, maar óók de rest van die, al bij voorbaat, ellendige week.

Alle ochtenden en middagen, inclusief de (troosteloze!) avonden.

Deze week, maar de volgende eveneens, alsmede de dááropvolgende.

En zó maanden, jaren, decennia achter elkaar.

Het eerste kenmerk van een goed dieetadvies is dus dat een normaal mens het duurzaam in praktijk kan brengen.

Het tweede kenmerk is dat er gerekend wordt met de sjoemelfactor.

Een “fopmarge” dus, die inhoudt dat kleine menselijke foutjes niet onmiddellijk desastreuze gevolgen hebben.

Zo had ik het watervasten (zie: “Een dagje watervasten”, september) van mijn nicht.

Zij was dolenthousiast dus ik probeerde het ook.

Bij mij leidde het cafëinegebrek echter tot hoofdpijn.

Desgevraagd – “Ik ben verslaafd aan koffie” – bleek mijn nicht het koffie-met-melk-vasten te hebben uitgevonden.

Ook best knap, natuurlijk.

Dan ken ik een man die zijn vrouw gek maakt met een combinatie van veganistische en glutenvrije diëten.

Hij beperkt hun beider inname tot de laatste wetenschappelijke inzichten.

Nou ja, met uitzondering van de chips(!).

Want: "Vet heb je nodig, blijkt uit onderzoek”.

Ik vergeet de vrouw die net als ik aan 5:2-vastendagen doet.

Voor haar begint de volgende dag 's avonds laat al.

Want: “Als ik honger heb slaap ik niet”.

Zelf sjoemel ik op mijn 5:2-vastendagen met de drankjes: koffie, mét melk inderdaad, én een glaasje wijn.

Want wie weet er nou hoeveel calorieën er in een scheutje melk zitten?

Honger was en is één van de drijvende krachten achter de ontwikkeling van de menselijke creativiteit.
De creativiteit is er dus.
Nu de oplossing nog.

Mila Gras-Glas