In
de film “Fucking Åmål” wordt gepest.
Het
decor is een doorsnee Zweeds provinciestadje.
Het
slachtoffer is een vegetarisch, vijftienjarig meisje dat nieuw is op school, maar haar liefde voor een vrouwelijke(!) klasgenoot desondanks niet onder stoelen of
banken steekt.
In “Fucking
Åmål” is het pestslachtoffer dus een moedig en sterk meisje.
Kom
daar maar eens om, bij deskundigen.
Over
pestgedrag zijn artikelen, boeken en websites volgeschreven.
Gewoonlijk
zoekt men naar profielen, van zowel daders als slachtoffers.
Maar
“Fucking Åmål” schetst in de eerste plaats een nietsontziend profiel van de
groep, binnen een welomlijnde sociale omgeving.
In
dit geval de plaatselijke jeugd van een slaperig – maar daarom niet minder zelfvoldaan!
– Zweedse provinciestadje: (fucking) Åmål.
Niet
toevallig de titel van de film.
Profielen
van pestslachtoffers zijn gewoonlijk genadeloos.
De obligate
toevoeging dat de “kenmerkende” eigenschappen en gedragingen géénszins
impliceren dat pestslachtoffers (mede)schuldig zijn, versterkt het proces van self-fulfilling prophecy nog eens.
Want
een stigma blijft nooit zonder (onbedoelde) gevolgen.
Waar
rook is, is vuur, nietwaar?
De
rook is verstikkend genoeg.
Zomaar
een greep: angst, onzekerheid, negatief zelfbeeld, overgevoeligheid, hinderlijk
(opdringerig) gedrag, gebrek aan sociale vaardigheden, fysieke tekortkomingen,
zwakte, verlegenheid, isolement, huilerigheid, volgzaamheid, onderworpenheid,
klikgedrag, afkoopgedrag, aandachttrekkerij, problemen thuis en/of overbezorgde
ouders.
Is
er ook vuur?
Jazeker.
Maar
de film suggereert vuur van geheel andere aard dan de algemeen veronderstelde
tekortkomingen.
Want
Agnes is, inderdaad, vurig.
Sterk.
Geestelijk
zelfstandig zelfs.
Ze
trekt zich niet terug, maar verzet zich.
Nota
bene tegen de groep.
Na
een innerlijk rijpingsproces, dat wel.
Je
zou kunnen zeggen dat Åmål niet rijp voor haar is.
Want
haar gedrag botst met de kenmerken van de plaatselijke jeugd.
Zomaar
een greep: verveeld, laf, cynisch, provinciaals, onvolwassen, meeloperig en
onzelfstandig.
Zwak.
Een verfrissend perspectief, op pesten.
Maar
in pestlectuur dicteert de macht van de meerderheid het beeld van
uitzonderingen.
Helaas.
Rémi
Glas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten