Architect en socioloog Mári Glas (1968) buigt zich over noodlijdende vraagstukken in wetenschap en samenleving. Onder zijn redactie schrijven zijn (half)zussen Rémi ('55), Lis ('57), Mila ('68) en Ira ('83) Glas op hun Eigen Wijze met hem mee, over zelfgekozen onderwerpen. Waar het langer moet, laten zij hun ideeën rijpen op eikenhout en vullen hun eigen blogs hiermee. Waar het korter kán schenken zij hieruit gezamenlijk een Glaasje, van maximaal 300 milliliter, oftewel 300 woorden. Proost!


maandag 24 april 2017

Zelfrijdende auto's: menstechnisch gezien.

Op termijn lost de techniek alle problemen op.
Zo is tenminste het idee.

Bijvoorbeeld de problemen met het besturen van een auto.
Want autorijden is een hoop gedoe.
Niet in de laatste plaats vanwege het door filosofen als Schopenhauer en Nietschze zo benadrukte menselijk tekort: slaapproblemen, hart- of woedeaanvallen achter het stuur, drankmisbruik.
Gelukkig kan de techniek inmiddels beter autorijden dan de mens.
De techniek hoeft zichzelf immers niet te bewijzen.
De stip op de horizon komt dichterbij: zelfrijdende auto’s!

Stel je eens voor!
Alle auto’s achter elkaar, netjes in op een rij.
Inhalen is niet nodig, want de techniek overschrijdt de maximum snelheid nooit.
Bumperkleven, rechts inhalen, elkaar afsnijden: 
allemaal verleden tijd.
Onderweg kun je lekker lezen, chatten of telefoneren.

Ja, ik zie het voor me.
Liever gezegd: ik heb een déjà vu.
Zo zie ik vele cabines “traag door oneindig laagland gaan”.
Netjes achter elkaar, de onderlinge afstand nergens te groot, maar evenmin te klein.

Wat een efficiëntie, wat een techniek!
Mensen erin, met boekjes.
Aan de praat, of op de wc.
Gezeten aan tafel, achter een warme maaltijd.
Aan de wandel zelfs, naar andere cabines toe.
Soms zelfs liggend, in bed.

In mijn zoetste fantasie mijn eigen muziekje erbij!
Allemaal dankzij de moderne techniek.

Nou ja, modern?!
De eerste trein reed al in 18(!)35.
Op bevrijdingsdag: 5 mei.
Hoewel veel “minder rendabele” spoorlijnen sinds de privatisering van nationale spoorwegmaatschappijen (British Rail, NS) werden opgedoekt, rijden ze nog altijd.
Dubbeldekkers zelfs, voorzien van centrale verwarming en digitale informatieborden.

Helaas is de romantiek er wél een beetje vanaf.
Mede door bovengenoemde privatisering.
Want die voor woon-werkverkeer zo geschikte uitvinding kun je in de spits beter mijden.
Woon je bovendien afgelegen, dan liggen de rails die jouw dorp ontsluiten mogelijk al tientallen jaren ongebruikt te roesten.

De vooruitgang, menstechnisch gezien.

Mila Gras-Glas (1968)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten