Taboe in de jaren tien: (ver) vliegen vervuilt!

In de jaren tachtig, nog vóór de oprichting van GroenLinks(1990), verplaatsten GroenLinksers zich graag per trein.

Naar China bijvoorbeeld.

Op reis, of, zoals mijn ouders dat noemden, “met vakantie”.

Acht dagen heen, acht dagen terug.

“Prachtige landschappen, je bedje bij de hand”, 

aldus mijn benijdenswaardige klasgenoot die – óók al! – aan een gracht woonde.

Met brede planken op de vloer van hun ruime woonkeuken.

Verder uitsluitend een lange eettafel, bioscoopstoelen, een antiek(!) fornuis, een beschilderde stijlkamer, openslaande tuindeuren en een brede schommel, opgehangen aan een loodzware, want zeventiende-eeuwse, balk.

Ik vergeet de schrijvers, kunstenaars en hoogleraren.

Zomaar, op een doordeweekse dag, aan die onwaarschijnlijk lange keukentafel.

Of in die onverwacht diepe stadstuin, rond een overvloedig met fruit bedekte schaal.

Maar vooral - in grote aantallen! - op de vele feesten.

Oud slim.

Gevestigd, maar NIET te verwarren met oud geld.

Bij mij op school – volgens mijn leraar Nederlands een “volksgymnasium” – was de verhouding tussen die enkele, verdwaalde oud-intellectueel en, sporadische, 'jongste telg' uit Oud-Zuid enigszins... gespannen.

Zo maakte oud-intellectueel alles zelf.

Indien mogelijk, dát moet er wel bij.

Taarten ("oneetbaar") en kleding bijvoorbeeld, maar schoenen ("duur") weer niet.

Oud-rijk daarentegen schafte - hoogstpersoonlijk - de meest verfijnde en smaakvolle producten aan.

Bij de “beste” speciaalzaken van een toch al niet karig met 'specialiteiten' bedeelde hoofdstad.

“Op dehoogte”, vooral.

Wéér anders dan nieuw-rijk, dus.

Toch was het, volgens oud-intellectueel, bij oud-rijk één en al pats.

Volgens oud-rijk daarentegen was er bij oud-intellecteel wel degelijk geld, maar wilden ze dat niet weten.

Want taboes komen in de beste families voor.

Zo constateert Martin Sommer* een blinde vlek in GroenLinkse klimaatvoorstellen.

Want zelfs (juist?!) GroenLinksers vliegen zich rot.
Onverminderd dol op "reizen", maar... druk!

Vliegverkeer beperken?
Indien mogelijk, en dát is niet vaak!
Want tijd is geld, en geld is hip.
In ónze jaren tien.

Mári Glas (1968)

* Martin Sommer, “In een wereld zonder ideologie blijft professionalisme als criterium over”, de Volkskrant, 1 april 2017